Tablice ADR - klasyfikacja ładunków niebezpiecznych

Tablice ADR – klasyfikacja ładunków niebezpiecznych

Tablice ADR znakują pojazdy transportujące niebezpieczne substancje. Dla wielu osób te pomarańczowe tabliczki z różnymi numerami nie mówią nic. Tymczasem każdy kod na nich zawarty symbolizuje rodzaj niebezpieczeństwa związany z przewożonymi substancjami. Warto mieć świadomość, co oznacza każda z nich.

Czym jest umowa ADR i dlaczego ją wprowadzono?

W całej Europie, poza Wielką Brytanią, obowiązuje system kodów znakujących transport niebezpiecznych materiałów. Wprowadzono go w ramach konwencji ADR – dla transportu kołowego i RID – dla transportu koleją. Zgodnie z konwencją, środki transportu przewożące takie materiały muszą być oznaczone specjalnymi tablicami ostrzegawczym. Ich ujednolicenie ma m.in. ułatwić działania służb ratowniczych w razie wypadku z udziałem takich pojazdów.

Jak wyglądają tablice ADR? 

Standardowa tablica ADR to prostokąt o wymiarach 30 x 40 cm, w pomarańczowym, odblaskowym kolorze, z czarnym, matowym (nieodblaskowym) obramowaniem. Tablica podzielona jest na pół. W jej górnej części znajduje się dwu- lub trzycyfrowy numer rozpoznawczy niebezpieczeństwa HIN, a na dole – czterocyfrowy numer rozpoznawczy materiału UN.

Numer rozpoznawczy niebezpieczeństwa – znaczenie cyfr

Pierwsza cyfra numeru rozpoznawczego to zasadnicza właściwość niebezpieczna materiału. Oto znaczenie konkretnych cyfr:
  • 2 – gaz,
  • 3 – materiał ciekły zapalny,
  • 4 – materiał stały zapalny,
  • 5 – materiał utleniający lub nadtlenek organiczny lub materiał podtrzymujący palenie,
  • 6 – materiał trujący,
  • 7 – materiał o działaniu promieniotwórczym,
  • 8 – materiał żrący
  • 9 – jako pierwsza cyfra oznacza zagrożenie dla środowiska.

Druga i trzecia cyfra określają dokładnie jaki rodzaj niebezpieczeństwa wiąże się z przewożonym towarem, jaki stopień zagrożenia on wywołuje i ewnetualnie jego dodatkowe niebezpieczne cechy:

  • 0 – brak dodatkowego zagrożenia (zagrożenie jest dostatecznie scharakteryzowane pierwszą cyfrą),
  • 1 – substancja wybuchowa,
  • 2 – substancja wytwarza gaz,
  • 3 – ciecz zapalna,
  • 4 – materiał stały zapalny,
  • 5 – substancja o właściwościach utleniających,
  • 6 – substancja toksyczna,
  • 7 – substancja promieniotwórcza,
  • 8 – substancja żrąca,
  • 9 – inne materiały, które stwarzają ryzyko gwałtownej reakcji.

Jeśli w numerze powtarzają się cyfry, tzn. pierwsza i druga są takie same, oznacza to nasilone niebezpieczeństwo główne. Jeśli dodatkowo pojawia się znak „X”, materiał absolutnie nie może mieć kontaktu z wodą.

Numer rozpoznawczy materiału

Cztery cyfry na dole tablicy ADR to inaczej numer rozpoznawczy ONZ. Każdej substancji przypisany jest konkretny numer, np.: aceton to numer 1090, benzyna – 1203, chlor – 1017,  dwutlenek siarki – 2079.

Dodatkowe tablice graficzne

Konwencja ADR zakłada również posiadanie dodatkowych tablic w kształcie rombów z graficznym, symbolicznym oznaczeniem niebezpieczeństwa. Mają one różne kolory:  pomarańczowe, czerwone, zielone, białe, żółte lub niebieskie.

Obowiązki przewoźnika ADR 

Każdy przewoźnik dokonujący transportu niebezpiecznych substancji powinien dokonać ich odpowiedniej klasyfikacji. To pozwala przekonać się, czy konwencja w ogóle pozwala na przewożenie takiego ładunku, określić, jakie powinny być warunki przewozu, w tym jak należy przygotować do niego pojazd i jak go zabezpieczyć. Kolejnymi obowiązkami przewoźnika jest prowadzenie dokumentacji i przechowywanie jej w środku transportu, a następnie – oznaczenie pojazdu zgodnie ze wspomnianą wcześniej metodyką. Znajomość tablic ADR i zawartej na nich symboliki pozwala uniknąć pomyłek, które w wielu przypadkach mogą okazać się bardzo kosztowne.

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *